இக்கதை 'உரையாடல் : சமூக கலை இலக்கிய அமைப்பு' நடத்தும் சிறுகதை போட்டிக்காக எழுதப்பட்டதுதாத்தாவின் மரணம்தட் தட் என்று கதவு தட்டும் ஓசை ஆழ்ந்த உறக்கத்தினூடே கேட்டது, தொடர்ந்து கதவை உலுக்கத் �
தூதாசபானியிடம் நேற்று ஒரு சொல்லை வெறும் சொல்லாகவே உணருவதெப்படியென்பதை சொற்களால் விளக்கியபடியே தூங்கிப்போனேன். அவள் வெறும் சொல்லாகவே மாறி மூடியிருந்த சன்னலின் வழி வெளியேறிப்போனாள். அவள�
அனைவருக்கும் எனது இனிய தமிழ் வணக்கம்!!இன்று சனிக்கிழ்மை. ஆனி 30.என் மனதில் அவ்வப்போது எழும் சில கேள்விகள்,நான் எதற்காகப் படைக்கப்பட்டேன். நான் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறேன். நான் செய்யவந்த கட�
கவிதைகள் படைப்பவர்களின் மனங்களில் உருவாகும் அழகுணர்ச்சியின் வெளிப்பாடுகள் ஆகும். இவ்வெளிப்பாடுகள் படிப்பவர்களின் மனங்களிலும் படிந்து அவர்களை அந்த கவிதை வயத்தில் ஆட்கொள்ளச் செய்யும் ப�
அப்போது எத்தனை வயதிருக்கும். சரியாக நினைவிலில்லை. நெப்போலியனும் கஜினியும் பாடப்புத்தகங்களில் படையெடுக்கத்தொங்கியிருந்த காலம். ஏழாம் வகுப்பென்று நினைக்கிறேன். ஏதோ ஒரு நாளில் பள்ளிய�
பெண்கள் முன்னணி நடத்தும் பெண்கள் கலைவிழாஆளுமையின் ஒரு வடிவம்பெண்களைப் பிளவுபடுத்தும் சமூகப் போக்கிற்குச் சவாலாக, உழைக்கும் பெண்களை ஒன்றிணைக்கும் ஒப்பற்ற கலைவிழாவாரீர் !கண்ணீர் இனி இல்�
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக