தமிழ்வெளி சேமிப்பு: 2009-07-02

ஒரு வழியாக எங்கள் ஊரில் (மதுரை) பல ஆண்டுகளாகக் கட்டுமானமின்றி இருந்த தொடர்வண்டிப் பாதைக்கு மேலான சாலைப் பாலம் ஒன்று இப்போது தீவிரக் கட்டுமானத்தில் உள்ளது; மகிழ்ச்சிதான். சீக்கிரமாக இந்த செல்லூர்ப் பாலம் முடிந்தால் என்னைப் போல் நித்தமும் இருமுறையோ நான்கு முறையோ இந்தப் பாலத்தைக் கடக்கும் என் போன்றோருக்கு நிம்மதிதான்.

வேலை நடந்து கொண்டிருக்கும் இடத்தில் ஆற்றின் ஓரத்தில் சாலை ஓரத்தில் மிகப் பெரிய பள்ளம் ஒன்று தோண்டி வேலை நடந்து வருகிறது. அதை வேடிக்கைப் பார்க்கவே முதலில் சில நாட்களாகப் பெருங்கூட்டம் கூடி இருந்தது. நான் சிகப்புக் கோடிட்டிருக்கும் இடத்தில் ஒரு வெடிப்பு கூட உள்ளது.

அதோடு சாலையில் மேல் பகுதியில் எந்தவித தடுப்போ, எச்சரிக்கைகளோ இல்லாமல் "பா" வென்று சாலை இருக்கிறது. நான் மஞ்சள் வண்ணத்தில் வட்டமிட்டுள்ள இடம் எந்த வித பாதுகாப்போ, எச்சரிக்கையோ இல்லாமல் திறந்த சாலையாகவே உள்ளது. அதைத் தாண்டும்போது சின்ன அச்சம்தான். அதில் ஏதேனும் தற்காப்பு ஏற்பாடுகள் இருந்தாலே நல்லது. ஆனால் வேலை நடத்துவோருக்கோ, காவல் துறைக்கோ, மாநகராட்சிக்கோ அது தோன்றாதது கொஞ்சம் வேதனைதான்.

என்னால் முடிந்த அளவு இரு முறை இதற்காக முயற்சித்தேன். இதுவரை பயனேதுமில்லை. யாராவது கண் திறந்தால் நல்லது ....

பணி நிமித்தம் சென்னையில் இருக்கும் நண்பர் ஒருவர் தனது ஊர்த் திருவிழாவைப் பற்றி ஊரில் இருக்கும் தனது நண்பரிடம் தொலைபேசியில் பேசியது.

சென்ற வருடம்:
நண்பர் 1:என்னடா பங்ஸ்(பங்காளி) திருவிழாவெல்லாம் எப்படி போச்சு?

நண்பர் 2:அத ஏண்டா கேக்குற இந்த வருஷமும் வடக்கித் தெருவாய்ங்களுக்கும் ,தெக்கித் தெருவாய்ங்களுக்கும் சண்ட,கரகாட்டக்காரிகள கையப் புடிச்சு இழுத்து பெரிய ரகள பண்ணிட்டாய்ங்கடா.

நண்பர் 1:காட்டுமிராண்டி கூட்டம்டா,இந்த மயித்துக்குத்தான் நான் ஊர் பக்கமே வாறதில்ல..

இந்த வருடம்:
நண்பர் 1: என்னடா பங்ஸ்(பங்காளி) திருவிழாவெல்லாம் எப்படி போச்சு?

நண்பர் 2: யப்பா எனக்குத் தெரிஞ்சு இந்த வருஷந்தாண்டா ஒரு சண்ட சச்சரவு இல்லாம திருவிழா நடந்துச்சு.நீயும் வந்திருக்கலாம்டா.

நண்பர் 1: ஆமா,அங்க என்ன அமைதி மாநாடா நடத்துறிய.ஒரு திருவிழான்னா நாலு சண்ட சத்தமுன்னு இருந்தாத்தானடா பாக்க நல்லா இருக்கும்.

நண்பர் 2:?????

காலை நேரத்தில் நிறைய கல்லூரி மாணவ,மாணவிகளை ஏற்றியபடியே வந்து கொண்டிருக்கும் பஸ்ஸில் தங்களுடைய நிறுத்தத்தில் இறங்க எத்தணிக்கும் இரு மாணவிகள் படியில் ஜொள்ளுவிட்டபடியே நிற்கும் மாணவர்களிடம்,

மாணவி 1:கொஞ்சம் வழிய விடுங்க இறங்கணும்

மாணவி 2:அதான் ஏற்கனவே லிட்டர் லிட்டரா வழியுதே இன்னுமா வழியணும்.

அதற்கு மாணவர்கள் சொன்னது சென்ஸார்(யூகிக்க முடியுதா?).

26

ராராரோ ராரிரரோ
என்(கண்ணே)னய்யா
ராரிரரோ ராராரோ
பிள்ளைக் கலி தீர்த்த
பெருமானும்(பெருமகளும்)நீதானோ
மாம்பழத்தைக் கீறி
வயலுக்குரம் போட்டு
வெள்ளித்தேர் பூட்டி
மேகம்போல் மாடுகட்டி
அள்ளிப் படியளக்கும்
அதிட்டமுள்ளோர்(புத்திரியோ)புத்திரனோ
வாரிப் படியளக்கும்
மகிமையுள்ளோர் புத்திரனோ
சேற்றிலொரு செங்கழுநீர்
திங்களொரு பூப்பூக்கும்
நூற்றிலொரு பூவெடுத்து
முடிப்பார்(மகளோ)மகனோ நீ
ராராரோ ராரிரரோ
என்னய்யா(என்னாத்தா)
ராரிரரோ ராராரோ

கண்டி நகரின் மையப்பகுதி (படங்கள்)
படங்களின் மீது அழுத்தி பார்க்கவும்

ராஜூவிடம் அந்த வார்த்தையை எதிர்பார்க்கவில்லை முருகன். நானும் பூஜாவும் விவாகரத்து வாங்கலாம் ன்னு இருக்கோம்.

முருகனுக்கு பயங்கர அதிர்ச்சி. ஏண்டா...
......................................................
இந்தக் கதையைத் தொடங்கும் முன் நண்பனின் மனைவி பாகம்-1, பாகம்-2 படித்துவிட்டு வாருங்கள்.
....................................................

பிற்பகலில் ராஜு வீட்டுக்கு வந்த போது தன்னை வரவேற்றது கூட அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக தெரியவில்லை என்றுதான் முருகனுக்குத் தோன்றியது. ஊட்டிவரை போய்விட்டு வருவதாகக் கூறினான். இல்லை. இங்கேயே தங்கு. தோட்டங்களைப் பார்க்கலாம் நிறைய பேச வேண்டியுள்ளது என்றுதான் ராஜு முருகனைத தங்க வைத்தான். இப்போது தோட்டத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டுதான் இதெல்லாம் பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.
...........................................................

முருகன் கல்லூரிக் காலத்தை நினைத்துப் பார்த்தான். அன்றெல்லாம் முருகன் கூட்டம்தான் உற்சாக பானம் அருந்துவார்கள். ராஜு வெறுமனே ஒரு சிட்ரா பாட்டிலைக் கையில் வைத்துக் கொண்டு மற்றவர்கள் போதை மயக்கத்தில் பேசுவதை ஊக்குவித்துக் கொண்டிருப்பான். கல்லூரி நாட்களில் அவன் ஒரு போதும் குடித்ததே கிடையாது. இன்று தலை கீழாக இருக்கிறது. முருகன் பெப்சி பாட்டிலுடனும் ராஜு உற்சாக பானத்துடனும் இருக்கிறான். உற்சாக பானம் உற்சாகம் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக அவனது துக்கத்தின் கரைகளை உடைத்துக் கொண்டு இருந்தது.

காதல் திருமணம் வேஸ்டுடா...

என்னடா பிரச்சனை..

பூஜா சொல்லியிருப்பாளே.. அவள் என்னைவிட நண்பர்கள்ட்டா தானே நல்லா பேசுவா..

போச்சு இனிமெல் வாயத்திறக்கக் கூடாது. இல்லடா ஒன்னும் சொல்லலியே... ஏன் இப்படியெல்லாம் பேசுர....

நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி நெருங்கிய காதலர்களா சுற்றி வந்தீங்க...

இல்லைடா நாங்க ரெண்டு பேரும் நெருக்கமாவே இல்லை. அவளுக்கு நண்பர்கள்தான் எல்லாம். அவங்களுக்கு குற்ஞ்செய்தி அனுப்புற அளவிற்கோ பேசும் அளவிற்கோ என்னிடம் அவ பேசியதே இல்லை. சாயங்காலம் ஏதாவது ஒரு ஃபிரண்டு வாங்கி தந்ததுன்னு ஒரு கிஃப்டோட வந்து நிக்கறா.. என்கிட்ட கேட்டா வாங்கி தர மாட்டனா...

வீட்டுக்கு வந்தாலும் ஃபோனும் கையும்தான்.

ஏண்டா எங்காவது வெளியே கூட்டிட்டி போகவேண்டியதுதானே..

எங்கடா இப்பதான் ஹாஸ்பிடல் நல்லா போயிட்டு இருக்கு. அப்பாவுக்குன்னு நோயாளிகள் வந்தது போக இப்ப எங்களுக்கும் நோயாளிகள் வந்துட்டு இருக்காங்க...

அப்புறம் எப்படிடா விவாகரத்து வாங்குவீங்க?

விவாகரத்து வாங்கிவிட்டு திரும்பவும் ஒரே இடத்தில் வேளை செய்வீங்களா..

இப்ப என்னை என்னடா பண்ணச் சொல்ற...
.....................................................

பிரச்சனை ஓரளவு தெளிவானது. பூஜா கல்லூரியில் இருந்த மாதிரியே இன்னும் இருக்கிறாள். அன்று அதை ஏற்றுக் கொண்ட முருகனால் இன்று அதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. இதன் தொடர்ர்சியாக ஏற்படும் வாக்குவாததில் பற்பல பிரச்சனைகள்.

.......................................................

கொஞ்ச நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்த பிறகு முருகன் ராஜுவுக்கு ஒரு ஏற்பாடு சொன்னான். பரவாயில்லை. விடுடா..

ஆளுக்கொரு வண்டி வைத்துக் கொண்டுதான ஒரே மருத்துவமனைக்கு போய்ட்டுவர்ரீங்க. இனிமேல் ஓரே வண்டில போய்ட்டுவாங்க.

பிறகு பாருங்க..

..........................................
சில நாட்கள் கழித்து ராஜுவிடம் இருந்து முருகனுக்கு அலைபேசி அழைப்பு. நன்றி மச்சி இப்பெல்லாம் பலவிஷயங்கள் நார்மல் ஆயிடிச்சு.
...................................................

இந்தக் கதை இப்போது முடிந்தது. மீள்பதிவுதான்; இருந்தாலும் ஓட்டுக்கள் வரவேற்கப் படுகின்றன

தமிழ்வெளி சேமிப்பு

வியாழன், 2 ஜூலை, 2009

2009-07-02

கருத்துகள் இல்லை:

தமிழ்வெளி

முந்தையவைகள்

என்னைப்பற்றி

Counter

Sitemeter