என்னுள் தொலைந்துபோன
பாதையில் நீயும் நானும்
வண்ணத்துப்பூச்சியின் நிறங்களாய்
சாத்தப்படும் கதவுகளுக்கு அப்பால்
எப்போதும் மர்மப் புன்னகை ஒலியை
சலிக்காமல் உதிர்க்கிறாய்
நானோ கதவுகள் பொய்யென்று
நானோ கதவுகள் பொய்யென்று
மௌனமாய் கடக்கிறேன்
நீயோ புன்னகை ஒலியை
நிறங்களாய் மாற்றி கதவுகளை
அலங்கரிக்கிறாய்
நானோ நிறங்களும் பொய்யென்று
நானோ நிறங்களும் பொய்யென்று
கதவுகளையும் கடக்கிறேன்
நீயோ நிறங்களுக்கு வாசனை உண்டென
எனது நாசித்துவாரத்தை கடக்கிறாய்
நானோ மூச்சும் பொய்யென்று
நானோ மூச்சும் பொய்யென்று
நிறங்களை மறுக்கிறேன்
இறுதியில் எதுவும் இல்லையென
நீயும் கடக்கிறாய்
நானோ கடத்தலே பொய்யென
நானோ கடத்தலே பொய்யென
அதையும் கடக்கிறேன்
என்னுள் தொலைந்துபோன
பாதையில் நீயும் நானும்
வண்ணத்துப்பூச்சியின் நிறங்களாய்
சாத்தப்படும் கதவுகளுக்கு அப்பால்
எப்போதும் மர்மப் புன்னகை ஒலியை
சலிக்காமல் உதிர்க்கிறாய்
நானோ கதவுகள் பொய்யென்று
நானோ கதவுகள் பொய்யென்று
மௌனமாய் கடக்கிறேன்
நீயோ புன்னகை ஒலியை
நிறங்களாய் மாற்றி கதவுகளை
அலங்கரிக்கிறாய்
நானோ நிறங்களும் பொய்யென்று
நானோ நிறங்களும் பொய்யென்று
கதவுகளையும் கடக்கிறேன்
நீயோ நிறங்களுக்கு வாசனை உண்டென
எனது நாசித்துவாரத்தை கடக்கிறாய்
நானோ மூச்சும் பொய்யென்று
நானோ மூச்சும் பொய்யென்று
நிறங்களை மறுக்கிறேன்
இறுதியில் எதுவும் இல்லையென
நீயும் கடக்கிறாய்
நானோ கடத்தலே பொய்யென
நானோ கடத்தலே பொய்யென
அதையும் கடக்கிறேன்
நான் பிறந்து வளர்ந்தது சென்னை நகரம். இனையத்தில் ஒரு blog-ஐ உருவாக்க பல நாட்க்களாக ஆசை. அது இன்று ஈடேறியது.
நான் பிறந்து வளர்ந்தது சென்னை நகரம். இனையத்தில் ஒரு blog-ஐ உருவாக்க பல நாட்க்களாக ஆசை. அது இன்று ஈடேறியது.
நீண்ட ஒரு மாலைப்பொழுதில்
என் பார்வைக்கு அப்பால்
தோன்றிய அந்த மாநிறப் பெண்
தன் குதிகால் உயர்ந்த செருப்பை
அவளின் மல்லிகைப் பூவால் அலங்கரிப்பதை
கடந்து சென்ற காற்றின் வழியே
எனக்கு உண்ர்த்தினால்
எனது கோரைப்பற்கள் இப்போது
அவளின் உதிரத்தைச் சுவைக்க
வளரத்தொடங்கின
மல்லிகையின் வாசனை நெருங்க நெருங்க
கட்டுக்கடங்கா எனது பசியால்
அவள் கழுத்தின் ஓரம்
மெல்லியதாய் பதித்தேன் எனது பறகளை
அவளின் இரத்தம் பச்சைய வாசத்துடன்
அவளின் காய்த்துப்போன கைகளால்
எனது அணுறுப்பை அழித்தி பிடித்தால்
அவளின் இரத்தம் வற்றிய உடலை
கவ்வியபடி மேலேழுந்து சென்றேன்
அவளின் மெல்லிய முனகல்
என்னை அதிக தூரம் இழுத்து சென்றது
விடியலை நோக்கி நகர்ந்து போது
எனது தூரம் சுருங்கி எனது படுக்கையறையில்
நாய்குட்டியாய் நான்
அவளோ படுக்கை விரிப்பை
சுற்றியபடி பூஜையறையில்
நீண்ட ஒரு மாலைப்பொழுதில்
என் பார்வைக்கு அப்பால்
தோன்றிய அந்த மாநிறப் பெண்
தன் குதிகால் உயர்ந்த செருப்பை
அவளின் மல்லிகைப் பூவால் அலங்கரிப்பதை
கடந்து சென்ற காற்றின் வழியே
எனக்கு உண்ர்த்தினால்
எனது கோரைப்பற்கள் இப்போது
அவளின் உதிரத்தைச் சுவைக்க
வளரத்தொடங்கின
மல்லிகையின் வாசனை நெருங்க நெருங்க
கட்டுக்கடங்கா எனது பசியால்
அவள் கழுத்தின் ஓரம்
மெல்லியதாய் பதித்தேன் எனது பறகளை
அவளின் இரத்தம் பச்சைய வாசத்துடன்
அவளின் காய்த்துப்போன கைகளால்
எனது அணுறுப்பை அழித்தி பிடித்தால்
அவளின் இரத்தம் வற்றிய உடலை
கவ்வியபடி மேலேழுந்து சென்றேன்
அவளின் மெல்லிய முனகல்
என்னை அதிக தூரம் இழுத்து சென்றது
விடியலை நோக்கி நகர்ந்து போது
எனது தூரம் சுருங்கி எனது படுக்கையறையில்
நாய்குட்டியாய் நான்
அவளோ படுக்கை விரிப்பை
சுற்றியபடி பூஜையறையில்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக